De grens over

Omdat mijn stage in Costa Rica langer dan drie maanden duurt moest ik visum technisch 3 dagen het land uit. De keuze was Nicaragua of Panama.. Panama is voornamelijk shoppen en Nicaragua voornamelijk flora en fauna. De keuze is voor mij dan vrij makkelijk. Nicaragua it is :).
Een bus geboekt, die me vanuit Puntarenas naar Granada zou brengen en mij donderdag weer op zou halen.
Alles goed en wel. Uiteindelijk na 7 uur bussen de bestemming Granada bereikt. Mensen zijn hier nog vriendelijker dan in Costa Rica, en wijzen je altijd de weg, ook als ze de weg niet weten... Ik heb ongeveer 8 of 10 mensen gevraagd waar mijn hotel was, ze wisten het allemaal en hebben mij allemaal een andere kant op gewezen. Gelukkig kwam ik op een gegeven moment midden op de markt een hele aardige vrouw tegen die me er niet naar verwezen heeft, maar me er even naartoe heeft gebracht.. Na 2 uur rondlopen in een spijkerbroek en 2 tassen was dit een verademing. Het hotel was ronduit luxe, helaas niet in de beste buurt van Granada. Maar zolang je avonds maar redelijk op tijd binnen was, was er niets aan de hand. De eerste dag niet zoveel gedaan. Nadat ik in mijn hotel was heb ik even gedoucht, en was het inmiddels al 4 uur, ik ben even de stad in gelopen en vervolgens een restaurantje vlakbij het hotel ingegaan voor mijn avond eten. Dit restaurant had heerlijke gerechten, en spotgoedkoop. voor nog geen 4 euro had ik een maaltijd en twee bier.. beter kan niet denk ik. Ook heb ik in dit restaurant hele lieve amerikanen ontmoet waar ik sinds die avond elke avond mee heb gegeten.
De volgende dag besloten om te kijken wat voor tours er mogelijk zijn. Gelijk voor die dag een tour naar de Masaya vulkaan geboekt, en de volgende dag een boot tour en een nacht tour naar de Masaya vulkaan.
Tijdens de rit naar de vulkaan een auto ongeluk gehad, (ik trek het aan denk ik) mensen rijden in Nicaragua op getoeter, ze laten weten als ze uit een uitrit komen, wanneer ze remmen, wanneer ze afslaan, alles met de toeter, de man voor ons echter vergat te toeteren waardoor wij achterop de auto klapte. Met ons gelukkig niet veel, de auto was alleen hoogstwaarschijnlijk wel total loss.. Gelukkig kwam er gelijk nieuw vervoer aan en konden we onze reis weer vervolgen.

De Masaya vulkaan (indirie eigenlijk) is nog steeds actief en staat bij gelovigen bekend als een "hellgate" vroeger zijn er vreselijk veel mensen geofferd in deze vulkaan (lees, bovenaan bij het kruis naar beneden geduwd) Ook in de "batcave" zijn veel offers gebracht. Heel bizar om dit te zien en om te denken hoe ver mensen gaan in hun geloof.
De boot tour ging door het grote meer van Nicaragua. Heel mooi meer met heel veel kleine eilandjes. Al deze eilandjes zijn te koop of verkocht, maar kosten een paar miljoen. Je ziet dat de rijke mensen van Nicaragua daar een eiland hebben. Zo heeft de bierbrouwer van het bekendste merk van Nicaragua (tona) een groot eiland, en een andere man die een aantal fabrieken heeft een groot eiland met een eigen helicopter plaats.
Hier is ook "monkey Island" te vinden. Een dierenarts heeft een eilandje gekocht en hier 5 apen op gezet. Eigenlijk zitten deze apen dus vast op het eiland, aangezien ze niet kunnen zwemmen.

Tussen alle tours door ben ik ook veel door de stad gaan lopen. Het eerste wat opvalt hier is enorme armoede. Er word nog veel met paarden gewerkt die karren moeten trekken (niet alleen de toeristische attracties, maar ook daadwerkelijk als werkpaarden) De paarden zijn allemaal vreselijk mager, heb er maar een paar gezien die er mee door konden. Ik vond het moeilijk om dit te zien.
Ook veel "bedelaars" onderweg, en het ergste van alles, de lijmsnuivende kinderen.
1 ochtend ben ik met het amerikaanse stel naar het meer gelopen, dit was morgens rond 8 uur, overal langs de weg zie je kinderen out liggen. Heel naar om te zien.
Ook overal in de stad stinkt het naar urine. Blijkbaar hebben veel restaurants en hostels etc geen wc. Het is niet doorgaans om een wc te hebben, dus worden de behoeftes ergens anders gedaan.

Ik heb veel van het land gezien, maar armoede is wel hetgeen wat me bij blijft. Alles was ook spotgoedkoop, avond eten, souvenirs, je betaald er allemaal geen drol voor. Ik vraag me af hoe mensen rondkomen. Je hoort dat mensen hier soms maar een dollar per dag verdienen.

Nicaragua is een prachtig land met ontzettend lieve mensen. Het is ook zeker een land waar ik weer naar terug ga zo gauw ik de kans krijg, ik wil zoveel meer nog van dit prachtige land zien.
Terug bij laura was ook wel weer vertrouwd. Zo gauw ik de grens over was en weer in costa rica was herkende ik weer dingen, heel gek hoe snel je je thuis voelt op een locatie. Maar na 3 maanden is de gehele omgeving waar ik zit, enorm bekend voor me, en voelt het gewoon als een thuis. Ik begin zo wel heel veel thuizen te creeeren. En veel plekken waar ik naartoe terug wil..
Nog maar 3 weken te gaan!! Wat gaat de tijd hard..